سوزاندن قرآن اعلان موضع است نه توهین

بعد از اینکه یک کشیش مسیحی مثل خروس بی محل اعلام کرد که میخواد قرآن را بسوزاند (اونهم یکی یا دوتا نه همه قرآنهای جهان را)، ته دیگ باقیمانده در کاسه سر مسلمانهای افراطی جهان ناگهان شروع به غلیان کرد و باز مثل جنزده ها ریختن تو خیابان ها که وا مصیبتا وا اسفا که چه توهینی شده و مثل همیشه هم چند نفر زیر دست و پا شهید شدند. کار این جماعت شده که وقت و بیوقت با شنیدن خبری، چه حقیقت داشته باشه یا نه، بریزن و خودشون رو جر بدهند. هرچند اعتقاد دارم که چیزی از مخ این جماعت نمانده که آدم بخواهد باهاشون بحث کند ولی دوست داشتم از اینها بپرسم: چطور اکثر مسلمانان در عین غوطه وری در گند و کثافت، رهروان دیگر ادیان را نجس میدانند و اگر از گشنگی نمیرند نمیخواهند حتی با آنها داد و ستد کنند، انتظار احترام از دیگران را دارند؟ همین گداهای اسلامی وقتی راه میافتند در جهان و در هر سوراخی که موجود باشه میخزند و از هر گونه کمک اجتماعی برخوردار میشوند باز مردمی که به آنها پناه داده اند را حیوانات کثیفی میدانند که باید سلاخی شوند و باز انتظار احترام دارند؟ چطور غیرت نداشته شان گل نمیکند که گوشه ای از اجتماع را بگیرند و در ساختن آن سهیم شوند؟ و یا اگر مسلمانی دزدی یا قتلی انجان دهد آنرا محکوم نمیکنند و گردن الله میاندازند و باز انتظار احترام دارند؟ وقتی که والضالین را غلیظ میگویند باز انتظار احترام را دارند؟ وقتی از کشته شدن غیر مسمانان خوشحال میشوند باز انتظار احترام دارند؟ وقتی پرچم کشوری را که در دل اکثریت مردم آن کشور جا دارد را اتش میزنند باز انتظار احترام دارند؟ وقتی برای دیگران آرزوی مرگ دارند باز انتظار احترام دارند؟ وقتی تمام این گند زدنها رو اعلان موضع میدانند باز انتظار احترام دارند؟ البته که من جواب این تمامی این سئوال ها رو میدانم و مشکل من در همین جواب است: دین ما برتر است و به ما اجازه هرگونه مبارزه با کفار داده شده است... و باز هم انتظار احترام دارند.
من از کاری که این کشیش میخواست بکند حمایت نمیکنم چون اعتقاد دارم این کارها هیچ کمکی به هیچکس نمیکند و فقط باعث بروز بیشتر عشوه های اسلامی در سراسر جهان خواهد شد که دودش به چشم همه میرود. بجای سوزاندن قرآن بیاییم آنرا نقد کنیم و مسلمانان را ترغیب کنیم که معنای آنرا بفهمند اینجوری نفعش بیشتر خواهد بود.