وقتی اسرائیل برای جمهوری اسلامی حال پخش میکند...

بعد از مدتی غیبت که به خاطره کارم بود، میخواستم بنویسم. از مظلومیت مردم ایران، از سربداران آزاده و دلیرمردان و شیرزنان کردستان که غوغا کردند با اعتصاب کوبنده شان، که امروز خبر حمله دمدشنانه.. مددشنانه ...شدمنانه... دشمشنامه.. مشمشانه.. ( این آیت الفسیل جنتی ابله هم حرف گذاشت تو دهن ما.. اه به اون هیکلش) اسرائیل به کاروان کمک به غزه (هنوز جانم فدای ایران) را خوندم. اولین چیزی که به ذهنم رسید حماقت اسرائیلیها بود که از زمان روی کار آمدن نتانیاهو زیاد و زیادتر میشه. دومین چیزی که به ییهو یادم اومد حرف یکی از وزیران اسرائیلی بود که چند وقت پیش گفته بود : که مموتی نژاد بهترین دوست اسرائیل تشریف دارند. و بیراه نگفت ایشون، هروقت اسرائیل در تنگنا گیر میکنه مموتی مثل سوپر ان میاد و یک سخنرانی جانانه میکنه و یه آبی زیر درخت اسرائیل میریزه و همه بجای محکوم کردن اسرائیل، ازش حمایت هم میکنن و یه دستی هم به سر و گوشش میکششن و نازش هم میکنن. ولی اینبار که مموتی تا کاکلش تو گل فرو رفته و چند روزی هم به 22 خرداد نمونده، اسرائیلیها به کمکش میان و با یک عملیات حیرت انگیز در آبهای آزاد مدیترانه به مردم بیدفاع و در واقع هیچکاره بشردوست حمله میکنند. این دیوانگی بینظیر را با هیچ دلیل و بهانه ای نمیتوان توجیح کرد و به هیچ وجه نمیتوان منطقی دانست. به هر حال دنیای کثیف سیاست را نمیتوان با هیچ شوینده ای شست و تمیز کرد وگرنه من خودم حاضر بودم همه سیاست مداران رو بندازم تو ماشین رختشویی و با آب 90 درجه بشورمشون. این اتفاق خوراک خوبی برای حکومت اسلامی جور کرد (مثل اون زن بدبخت مراکشی که در آلمان در دادگاه سلاخی شد) تا حالا حالا باهاش حال کنند. ولی فکر نمیکنم که این چیزها دیگه برای فاطی کماندو تمبان شود و دستمایه نجات حکومت اسلامی. ولی باری به هر جهت این حمله کثیف و انسانی ( حیوانات از این کارها نمیکنن-نمیدونم چرا چند وقتیه از انسان بودنم شرم دارم) را نه تنها محکوم میکنیم بلکه با تمام وجود میگیویم: نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران.