سهراب ما نمرده... سید علیه که مرده

امروز روز تولد سهراب ایران زمینه. برای من خیلی سخته که از تولد کسی بنویسم که دیگر در میان ما نیست. برای تولد ندا نتونستم چیزی بنویسم. ندا و سهراب و بقیه شهیدان عزیز جنبش روزی متولد شدند که راهشان را انتخاب کردند و در راه آزادی و سربلندی ایران عزیزمان جانشان را اهدا کردند و شدند چراغ راه آیندگان. اینها کیستند؟ از کدام آسمان به زمین افتادند؟ در دامان چه مادر و پدرانی رشد کردند که این چنین سرفراز و رشیدند. حاکم ننگین دلش خوشه به مزدورانی که خودش هم میدونه روزی پشتش رو خالی خواهند کرد.

در آنسو پیررذلی، کثیف و آلوده
پیچیده در عبای ریا و شیادی
عمامه ای از بلاحت بر سر،
و خفاشانی در بر

و

در اینسوی، نسلی سبز و زیبا
پیچیده در قبایی از آزادگی و شجاعت
سری پر ز شور رهایی
و چنان رندانه و مستانه میرقصند در میان بازار

سهراب ایران زمین نمرده بلکه در دل مردمانش آرام گرفته و از جلد اسطوره بودن در آمده و به حقیقت پیوسته.

سهراب، ندا، اشکان، امیدرضا و تمامی شهیدان راه آزادگی و انسانیت، راهتان ادامه دارد...