من گرفتار سنگینی سکوتی هستم که گویا قبل از هر فریادی لازم است

۱۳۸۸ اسفند ۱۷, دوشنبه

بانوی من روزت مبارک

امروز روز جهانی زن است. روز موجودی که با وجود شایستگی ها و زیبایهای درونی و بیرونی اش همیشه مظلوم ترین بوده است. مخصوصا در ایران که این روزها زنان زیره رگبار نامردیهای رژیمی فاشیستی و مرد سالارانه ، شرایط دوچندان سختتری را می گذرانند. امروز در خبرها امده بود که سبز بانوی ایران زمین خانم سیمین بهبهانی ممنوع الخروج شده است. خیلی پر معنا است این خبر. در روز زن، سبز بانوی ایران در زندان ایران باید بماند و از بدیهی ترین حقش بی بهره باشد. و این گویاترین تصویر از شرایط امروز زنان در ایران است. زنانی که سی سال توسری خوردند تا سرشان را کسی نبیند. سی سال حقشان پایمال شد و شغلشان شد نشستن کنار سماور و سبزی پاک کردن. زنانی که در کشورهای آزاد از نمونه ترین افلیتها هستند و خودشان در تمامی عرصه به زیبایی نشان دادهاند. اما در کشور خود یا لقب جرسومه فساد میگیرند یا شده اند سمبل عقب افتادگی. چرا حکومت از زن میترسد؟ چرا اصلا زن باید در دخمه یا آشپز خانه بپوسد؟ چرا اصلا بعد از قرنها شکلگیری تمدن و خانواده، هنوز این همه جداسازی و آپارتاید در مورد زن وجود داشته باشد؟


برچسب‌ها:

0 نظر:

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]

<< صفحهٔ اصلی